Hoofdbaan en Märklinbaan

De halfnul-baan van de Friese Modelbaan Club had de vorm van een "E" en had een oppervlakte van 26 bij 11 meter. Links lag Leeuwarden met een Fries landschap, op het middendeel kon u Dronrijp en Harlingen vinden, aan de achterzijde de stad Wilhelmshaven, terwijl rechts een imponerend berglandschap was vormgegeven, waarin zich de stadjes Bergen en Bonn bevonden. We maken een ritje met één van de vele treinen op zowel de gelijkstroom- als de wisselstroombaan en zullen onderweg een korte beschrijving van de stations en het landschap daaromheen geven. We vertellen het verhaal zoals de heer P. Reiser deze destijds heeft beleefd:

Station Leeuwarden

We starten onze trip op het modelstation van Leeuwarden. Staande op het Stationsplein zien we een aantal gebouwen die in de jaren zeventig van de vorige eeuw nog rond het station waren aan te treffen. De Lijempf, de oude watertoren, de huizen aan de Schrans en het Zuiderplein, met het standbeeld van "Us Mem", het stationspostkantoor en de oude locloods geven een stukje historisch Leeuwarden weer. Vanuit halfnul-Leeuwarden rijden, net als in de werkelijkheid, treinen in de richtingen Groningen en Zwolle ("de hoofdbaan") en zijn er lokale lijnen naar Sneek en Harlingen. We nemen de diesel naar Harlingen en passeren vlak na het grote emplacement de rode gashouder en de spoorbruggen over het Van Harinxmakanaal. De lijn richting Sneek verdwijnt aan de horizon en we zitten nu echt op een enkelsporige diesellijn.

Station Dronrijp

We rijden door een agrarisch gebied naar het station Dronrijp. In Dronrijp staat het karakteristieke witte Waterstaatsstation nog fier overeind. Vanaf het perron worden de klassieke armseinen bediend. Nadat de kruising met de tegentrein is afgewacht, wordt het uitrijsein veilig getrokken en gaat het verder naar Harlingen. Direct na het passeren van de hefbrug is al te zien dat het Duitse circus Krone zijn tenten heeft opgslagen in de Friese havenstad. Er heerst grote bedrijvigheid op het circusterrein.

Station Harlingen

Nadat de trein met een grote boog om een Friese kop-hals-romp-boerderij is gereden wordt afgeremd en stoppen we aan het perron van Harlingen. Hier kan worden overgestapt op een trein van de wisselstroombaan. Vanaf het station hebben we een mooi overzicht op het stadje. De grote kerk, het havenkantoor, de geveltjes en natuurlijk de vuurtoren zijn allemaal te zien. Wij blijven zitten en vervolgen even later onze reis langs de haveninstallaties en het goederenemplacement. Hier wordt druk gerangeerd en vele goederentreinen staan klaar om in verschillende richtingen te vertrekken.

Na een lange rit komen we uiteindelijk in het Duitse station Wilhelmshaven aan. Dat is pas een druk station! Aan de ene zijde van het eilandperron rijden de treinen op de wisselstroombaan af en aan. Stoom, diesel en elektrische treinen volgen elkaar op blokafstand. De hogesnelheidstreinen stoppen hier niet eens en denderen langs het perron. Alhoewel we ook per 'gelijkstroomtrein' naar Bonn verder kunnen, stappen we hier over in een wisselstroomtrein voor een landschappelijk aantrekkelijke rit door het middelgebergte.

Station Bergen

Direct na vertrek ratelt de trein over de wissels en duikt een tunnel in. Plotseling wordt het buiten weer licht en staan we aan het perron van Bergen. Dat is een pittoresk stadje, dat geheel tegen de berghelling is aangebouwd. Door het drukke toeristenverkeer beschikt Bergen over lange perrons, waar menig vakantieganger de vakantie is begonnen. Mooie vakwerkhuizen en een grote ruïne die hoog boven alles uit troont bepalen hier het landschap.
Achter het stadje rijzen steil de dichtbegroeide bergen op. Zodra de overweg is gesloten klinkt het vertreksein en vervolgen we onze rit. Alweer door een tunnel en daarna gelijk over een grote brug die een diep dal overspant. Tijdens de rit over de brug zien we onder ons nog een trein rijden, er liggen hier blijkbaar nogal wat spoorlijnen in dit berglandschap.

Station Bonn

Weer duiken we het donker van een tunnel in. Zodra we daar weer uit zijn, blijkt het traject nu op een hoge spoordijk te liggen. Links zien we in de diepte de stad Bonn al liggen. Met een grote boog draaien we om een groot stoomlocdepot heen. Een grote ringloods, kolenbunkers en een werkplaats trekken aan het oog voorbij. Op de vele sporen staan verschillende stoomlocseries rustig voor zich uit te dampen. Hier is de stoomtractie nog oppermachtig. We rijden inmiddels door de buitenwijken van Bonn en voelen hoe onze machinist de remming inzet. In de zacht wiegende rijtuigen wordt omgeroepen dat het volgende station Bonn zal zijn. We komen aan één van de lange perrons tot stilstand en stappen over in een stoomtrein voor een nostalgische rondrit over een gelijkstroombaan.

Nadat ook hier het uitrijsein "Ausfahrt frei" toont puft het treintje met veel stoom en geluid weg. We rijden in tegengestelde richting parallel aan de dubbelsporige hoofdlijn en passeren weer het locdepot. Bij de kleine fabriekshalte "Bonn Anhalten" wordt kort gestopt om de fabrieksarbeiders te laten instappen, waarna we door een tunnel verdwijnen voor de lange rit naar Wilhelmshaven. Via een paradebaanvak door de bergen komen we uiteindelijk weer in Bonn terecht. Met beroete gezichten verlaten we de trein en wachten op een wisselstroomtrein die even later het station binnenkomt. Het blijkt een Zwitserse trein te zijn met daarin een panoramarijtuig. Er is nog een plekje vrij en dus kunnen we nu optimaal van het uitzicht gaan genieten. Via Bergen en Wilhelmshaven komen we uiteindelijk op het middendeel van de clubbaan terecht. Over een enorme spoorbrug passeren we de havens van Harlingen, waarna we een aquaduct induiken onder het kanaal.

Het is een lange rit, maar uiteindelijk komen we in een schaduwstation aan waar onze trein wordt opgesteld. Wij pakken hier een gelijkstroom-intercity die ons weer naar Leeuwarden terug zal brengen. Over de Van Harinxmabruggen en langs de sporthal en grote industriecomplexen naderen we Leeuwarden weer. Het grote Postbank-kantoor geeft aan dat we ons eindpunt naderen. De trein slingert over de wisselstraten en komt uiteindelijk op een kopspoor tot stilstand, waarmee een einde is gekomen aan onze uitgebreide trip over de H0-lijnen van de Friese Modelbaan Club.

Riekje van Waterhuizen

De Friese Modelbaan Club heeft jarenlang een hele goede band gehad met Riekje van Waterhuizen. Wij zijn daar een aantal keren heel hartelijk ontvangen om haar museum te mogen bekijken. Ter ere van Riekjes nagedachtenis hebben we het museum van Riekje zo goed en zo kwaad als het ging nagebootst in model.